بررسی رابطه سبک های دلبستگی ایمن وناایمن اجتنابی با افسردگی و رضایت از زندگی با میانجیگری خوشبینی و حمایت اجتماعی در دانشجویان دختر کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی ایمن و ناایمن اجتنابی با افسردگی و رضایت از زندگی با نقش میانجیگری خوشبینی و حمایت اجتماعی در دانشجویان دختر کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز بوده است. جامعه آماری در این پژوهش تمامی دانشجویان کارشناسی دختر، ورودی سال 1388-1389 دانشگاه شهید چمران شد. به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای 300 دانشجو انتخاب گردید. به منظور بررسی، پرسشنامه های سبک های دلبستگی (سیمپسون)، خوشبینی (شیر، کارور و بریج)، حمایت اجتماعی(فیلیپس)، افسردگی (بک) و رضایت از زندگی (ریف، لی، اسکز و شموتی)، استفاده شده است. یافته ها نشان داد که بین دلبستگی ایمن با رضایت از زندگی و افسردگی به ترتیب رابطه مثبت و منفی معنی دار و بین دلبستگی ناایمن اجتنابی با رضایت از زندگی و افسردگی به ترتیب رابطه منفی و مثبت معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک دلبستگی ایمن با خوشبینی و حمایت اجتماعی نیز رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. البته نتایج پژوهش نقش میانجیگری متغیرهای خوشبینی و حمایت اجتماعی را تایید کردند. در آخر، نتایج یافته های جانبی نشان می دهد که خوشبینی، حمایت اجتماعی، دلبستگی ناایمن اجتنابی و دلبستگی ایمن به ترتیب بهترین پیش بین کننده های متغیر رضایت از زندگی می باشند.